Door haar huwelijk kwam Jamillah in Rusland terecht. Ook daar konden haar zieke kinderen niet worden geholpen. In 2001 vluchtte zij naar Nederland. Door de zorg voor haar kinderen, de vele reizen voor onderzoek en behandeling, kwam de inburgering slecht op gang. Een opleiding volgen was er al helemaal niet bij.
Na enkele behandelingen, waaronder een spannende beenmergoperatie, werd de ziekte voor de zonen beheersbaar. In 2007 kreeg Jamillah haar Nederlandse paspoort en ging voor het eerst van haar leven naar een school. Sinds 2010 woont zij in Apeldoorn. Bij aankomst bezat zij niet meer dan de kleding die zij aan had en haar handtas. Door een scheiding van tafel en bed stond zij er financieel alleen voor.
Door haar wilskracht en doorzettingsvermogen heeft Jamillah zich ontwikkeld. Ze volgde opleidingen en werd de spil van een vrijwilligersnetwerk. Zij heeft inmiddels vijf volwassen en opgroeiende kinderen, zodat ze zich helemaal kan storten op haar levensmissie: mensen helpen. Naast regulier werk in de kraamzorg is hulp bieden aan kinderen in Afghanistan die lijden aan Thalassemie prioriteit nummer één.
Jamillah is een vechter. Zij verdient uw steun.